گرامر فعل در زبان انگلیسی

فعل یکی از بخش های مهم ساختار یک جمله می باشد و شما به عنوان یک فردی که در حال زبان اموزی می باشید باید با گرامر فعل در زبان انگلیسی اشنا شوید زیرا این بخش جزو کلیدی ترین بخش های زبان است.این بخش از جمله نشان دهنده یک فعالیت و یا یک پدیده است و یا موجودیت یک چیزی را به مخاطب نشان میدهد.فعل ها و عبارت های فعلی کاربرد گزاره در زبان فارسی را دارند.در کنار مواردی که گفتیم فعل ها می توانند تفاوت هایی که بین زمان،حالت،ابعاد،عدد،شخص و صدا هست را به مخاطب نشان دهند.

فعل ها دو گروه اصلی را شامل میشوند:
فعل های اسمی(مرتبط با فعل های اصلی)
فعل های کمکی(این فعل ها متضاد فعل های اسمی هستند)
در ادامه ما به طور کامل برای درک بهتر شما از گرامر فعل در زبان انگلیسی به مقایسه فعل های اسمی و کمکی میپردازیم و با ذکر مثال کاربرد ان ها را برای شما توضیح خواهیم داد.

فعل های اسمی و فعل های کمکی

فعل های اسمی که به ان ها فعل های کامل هم می گویند معنی کامل یا یک اسم را در یک جمله به مخاطب انتقال می دهند:

.It rained yesterday
.I drove fast
.I ate pizza

اگر فعل ها در زبان انگلیسی بررسی کنید در میابید که اکثر فعل ها،فعل های اسمی هستند.فعل های کمکی این تفاوت را نسبت به فعل های اسمی دارند که حالت یا زمانی را از فعل دیگر در یک جمله توضیح می دهند:

.It will rain today

اگر به مثال بالا به خوبی دقت کنید میبینید که فعل will به فعل rain از طریق زمان اینده کمک میکند.برای اینکه شما با فعل های کمکی بیشتری اشنا شوید ما برای شما لیستی از افعال کمکی را اورده ایم تا با مطالعه ی ان ها اطلاعات بیشتری در مورد این افعال به دست بیاورید:

Is, am, are, was, were
Be, being, been
Has, have, had
Do, does, did
Will, shall, should, would
Can, could
May, might, must

افعال کنشی و حالتی

افعال کنشی یا همان افعال حالتی که گاهی به ان ها فعل پدیده ای یا اقدامی می گویند هنگامی کاربرد دارد که بخواهیم یک فعالیت،فرایند و یا احساسی را نشان بدهیم:

.I bought a new bag

فعل های کنشی خود دارای سه دسته بندی زیر می باشند:

1-فعل های موفقیتی:

این فعل ها هنگامی استفاده میشوند که بخواهیم به فعالیتی اشاره کنیم که نقطه پایان منطقی دارد.

2-فعل های دستیابی:

اگر بخواهیم به فعالیتی اشاره کنیم که به صورت لحظه ای اتفاق افتاده است از این افعال استفاده میکنیم.

3-فعل های فعالیت:

زمانی که بخواهیم در مورد یک فعالیتی که قرار است برای یک دوره نامحدود انجام شود صحبت کنیم از این افعال استفاده خواهیم کرد.

نکته: افعال حالتی از جمله be, have, know, like, own, seem, prefer, understand, belong, doubt, hate همگی نشان دهنده ی یک حالت ، شرایط یا وضعیتی هستند:

.Now I own a red bag
.I prefer to drink coffee

اگر بخواهیم توضیح کامل تری در مورد فعل های حالتی بدهیم باید بگوییم که این افعال یک شرایط یا یک فعالیت و فرایند را توضیح می دهند.در کنار این موارد گاهی پیش می اید که این افعال نشان دهنده یک حالت احساسی و یا ذهنی نیز باشند.

افعال محدود و نا محدود

فعل های محدود در جمله به مخاطب زمان را نشان می دهند و می توانند برای عبارت اصلی به کار بروند:

.He walked to school

فعل محدود نشان دهنده یک توافق و یا یک موضوع خاص هست و برای زمان کاربرد دارد.اگر شما جمله ای را ببینید که فقط یک فعل در ان وجود دارد ان فعل محدود است یا راه دیگر این است که فعل محدود خود در جمله ای قرار گرفته شود.

فعل های نامحدود از طریق زمان معلوم نمیشوند و نشان دهنده مطابقت با فاعل نیستند.همچنین افعال نامحدود در زمان تمایزی نشان نمی دهند بلکه می توانند با یک عبارت کاملا مستقل وجود داشته باشند:

.While walking to school, he saw a beautiful bird

یک تفاوت اصلی میان فعل های محدود و نامحدود وجود دارد و ان هم این است که برای فعلا های محدود،اولین عبارت انجام دهنده کار می تواند به عنوان یک عبارت مستقل یا یک جمله به حساب بیاید اما در فعل های نامحدود این حالت وجود ندارد:

.The woman runs to the shop to get a butter

در جمله ی بالا کلمه ی runs یک فعل محدود به حساب می اید چون با فاعل جمله که کلمه ی woman هست تطابق دارد و همچنین نشان دهنده ی زمان حال است.اما اگر به ادامه جمله دقت کنید میبینید که کلمه get یک فعل نامحدود است و به فعل محدود runs بستگی ندارد.

فعل های باقاعده و بی قاعده

افعال با قاعده تشکیل دهنده زمان فعل هستند به خصوص هنگامی که بخواهیم در مورد زمان گذشته و قسمت سوم فعل صحبت کنیم.از طریق اضافه کردن یکی از افعال با قاعده زمان فعل تشکیل میشود.فعل های باقاعده از طریق اضافه کردن
Ing , ed , d , s به فعل پایه جمله نشان داده میشوند.اما افعال بی قاعده قانون خاصی برای تغییر شکل فعل پایه ندارند.

اگر به بررسی گرامر فعل در زبان انگلیسی بپردازید متوجه میشوید که اکثر فعل های انگلیسی با قاعده هستند.در ادامه برای درک بهتر شما به توضیحاتی در مورد فعل های با قاعده پرداخته ایم:
۱-فرم پایه و اصلی فعل مثل : walk

۲-فرم s برای سوم شخص مفرد و زمان حال مثل: walks

۳-فرم edبرای زمان گذشته و قسمت سوم فعل مثل: walked

۴-فرم ingبرای قسمت سوم فعل مثل: walking

فعل های باقاعده به شکلی هستند که مخاطب کاملا می تواند متوجه ان ها شود و همیشه با شیوه ی صحبت مخاطب پیش میروند و با ان مطابقت دارند.اما در مقابل فعل های بی قاعده قانون خاصی را برای شکل های فعل دنبال نمیکنند.

فعل لازم و متعددی

فعل های متعددی ان دسته از افعال هستند که مفعول دارند.گاهی این مفعول مستقیم است و گاهی به صورت غیر مستقیم می باشد:

He sells T-shirts.

در نظر داشته باشید که فعل لازم مفعول مستقیم ندارد:

He sat there quietly.

این تفاوت در میان این فعل ها در گرامر فعل در زبان انگلیسی بسیار جالب است چون اکثر فعل ها به گونه ای هستند که هم عملکردی لازم دارند و متعددی و تنها به این بستگی دارد که چگونه از این فعل ها استفاده شود.

مثلا گاهی فعل break مفعول مستقیم دارد:

He breaks my heart.

و گاهی اوقات به صورت غیرمستقیم است:

when I hear your voice, my heart breaks.

فعل عبارتی و فعل دارای حرف اضافه

فعل عبارتی که به ان در گرامر فعل در زبان انگلیسی phrasal verb میگویند نوعی از فعل ترکیبی می باشد که از یک فعل و یک قید حرف اضافه ای تشکیل میشود.گاهی پیش می اید که فعل عبارتی دو بخشی یا سه بخشی هم باشد :

take off, leave out, look up, look down

در زبان انگلیسی فعل های عبارتی بسیار زیادی وجود دارد و بسیاری از این فعل ها مانند فعل های run out ,tear off چند بخشی هستند.در رشته های دانشگاهی فعل های عبارتی یکی از مهم ترین وِیژگی ها برای تشخیص زمان حال در زبان انگلیسی غیر رسمی هستند.یعنی این افعال به طور معمول در اصطلاحات ظاهر میشوند که بخش غیر رسمی زبان هستند.

اما فعل هایی که با حرف اضافه می ایند یک اصطلاحی هستند که با یک فعل و با یک حرف اضافه ساخته میشوند تا بتوانند یک فعل جدید با یک معنی کاملا متفاوت را تشکیل دهند:

are for, long for, apply for, approve of, add to, deal with, result in, count on

حروف اضافه ای که در این افعال هستند معمولا با یک اسم و یا یک ضمیر همراه میشوند در نتیجه این فعل های نوعی فعل متعددی هستند.

انواع دیگر فعل ها

همانطور که قبل تر گفتیم فعل ها فعالیت ها را نشان می دهند یا عبارات انگلیسی را شرح می دهند، در نتیجه در گرامر فعل در زبان انگلیسی انواع دیگری از فعل ها وجود دارد که دانستن آن ها برای هر زبان اموزی بسیار با اهمیت است.

: Catenative

این فعل ها می توانند همراه با افعال تشکیل دهنده یک مجموعه یا زنجیره ای خاص باشند:

ask, keep, promise, help, want, و seem

 : فعل سببی یا Causative

از این فعل برای نشان دادن بعضی از اشخاص یا بعضی از چیزها استفاده میشود که اتفاقی را رقم می زند یا به رقم زدن آن اتفاق کمک می کند

make, cause, allow, help, have, enable, keep, hold, let, force

: فعل ترکیبی یا Compound

این فعل ها از دو یا چند کلمه تشکیل شده اند که به عنوان یک فعل جداگانه به حساب می ایند. فعل های ترکیبی می توانند به عنوان یک کلمه هم باشند (housesit) یا دو کلمه که با خط فاصله (water-proof) همراه هستند.

 : Copular

این فعل ها جزو فعل های ارتباطی میباشند که به فاعل یک جمله یا عبارت وصل میشوند و کامل کننده فاعل هستند مثلا کلمه is در جمله زیر:

– Jane is my friend Jane is friendly

 : Iterative

این افعال نشان می دهند که یک کار یا فعالیت تکرار می شود یا تکرار شده است:

Jack was kissing his sister

 : فعل ربطی یا Linking

این فعل ها فاعل یک جمله را به کلمه یا عبارت ربط می دهند که چیزهایی در مورد موضوع می گوید.
مثلا در این مثال is فعل ربطی است:

The boy is sad

این ها دسته ای از فعل ها در زبان انگلیسی هستند که ممکن است در زندگی روزمره بسیار کاربرد داشته باشند.نکته ی مهمی که در مورد گرامر فعل در زبان انگلیسی باید بدانید این است که مفهوم و کاربرد هر فعل متفاوت است و شما باید سعی کنید تا کاربرد فعل ها را در انواع جملات را درک کنید تا به توانید به راحتی از ان ها استفاده کنید.

برای یادگیری زبان انگلیسی به صورت خودآمور میتوانید با خرید پکیج آموزش زبان انگلیسی اساطیر شروع کنید و علاوه بر یادگیری زبان انگلیسی از پشتیبانی آموزشی آنلاین اساطیرزبان بهره مند شوید.